Miempje maakt een heerlijk herfstig soepje

Soms lees je een recept waarvan je denkt: dit klinkt veelbelovend...

Zo las ik laatst het boek De vegarevolutie, en zag daarin een recept voor een pompoensoep.
Ek jaar wil ik minstens 1x een pompoensoep maken. Net zoals ik elke winter 1x erwtensoep, en elk voorjaar 1x een wortel-preisoepje voorbij laat komen. Meestal maak ik het niet spannender dan dat ik een uitje en wat knoflook fruit, waarbij ik een pompoen - in stukken uiteraard - bak. Water erbij, koken, pureren, klaar. Beetje chili-olie en wat gistvlokken of geraspte kaas er over, en meer moet dat niet zijn.
Maar wat ik in dit recept interessant vond was dat ze de pompoen combineerden met rode linzen, en dat klonk wel ok.
Toen ik kort daarna in Veg! las over hoe in de oven grillen de smaak van pompoen nog verbetert dacht ik... daar moet ik dan toch iets mee kunnen? :-)

Toevallig had ik nog een pompoen liggen, die lag nog decoratief te wezen op het herfst tafeltje... dat moest het nu zonder stellen.

Dus ging ik aan de slag met een combinatie van die recepten.

Ik hakte de pompoen in vier stukken, haalde de pitten en draden eruit, en daarna sneed ik de stukken in reepjes van ongeveer een centimeter dik.
Die legde ik als zonnebadertjes op een zonnig strand, zij aan zij, op een van bakpapier voorziene bakplaat.
Vijf flinke knoflooktenen plette ik onder het grote hakmes en legde ze (vel en al) tussen de pompoen.
Met wat versgemalen peper, zeezout en wat olijfolie er overheen ging de bakplaat drie kwartier op 200 graden de oven in. Na een half uurtje draaide ik alle reepjes om, zodat ook de andere kant kon aankleuren.

In de tussentijd snipperde ik een flinke ui heel fijn.
In de grote soeppan verhitte ik wat kokosolie en bakte daarin 2 theelepels gemalen komijnzaad, 2 theelepels garam masala en 1 theelepel kurkuma een minuutje. Daarna voegde de ui toe en bakte die nog een minuutje mee.
Toen spoelde ik 150 gram rode linzen in een zeef onder de kraan. Die gingen ook in de pan, samen met een klein blikje tomatenpuree en de gegrilde pompoen, die intussen klaar was.
De knoflooktenen peuterde ik uit hun velletjes en kieperde ze bij de andere ingrediënten. Met een liter water en 1 vega bouillonblokje kookte ik alles 20 minuten.
Tot slot pureerde ik de soep met de staafmixer, en voegde een (uitgelekt) blikje kikkererwten toe, dat nog vijf minuten op een laag pitje mee pruttelde.

Oh. My. God.
De moeder van alle herfstsoepen...!
In een woord, umami :-)

Miempje maakt een broek (deel 2)

Op mijn stukje van vorige week kreeg ik een reactie (waarvoor nog bedankt, Karien,leuk dat je mijn blog leest! :-)
Het bracht me op het idee een post te wijden aan de naai techniek van het doorslaan oftewel doorlussen.

Voor wie het nog niet weet: ik ben nogal kritisch... om niet te zeggen perfectionistisch. Daardoor is het altijd erg lastig om aan mijn eigen verwachtingen te voldoen, bij naaiwerk!!
Eigenlijk is dat een van de redenen waarom ik in 2010 ben begonnen aan de opleiding Ensaid.
Ik breide, spon en fröbelde en werd daar - meestal - erg blij van. Maar om de een of andere reden kreeg ik dat met naaiwerk niet voor elkaar...Wat ik ook probeerde, het bleef te rommelig naar mijn smaak. Dus zocht en vond ik professionele hulp, in de persoon van naai juf Ina en de Ensaid opleiding :-)

De afgelopen jaren heb ik bij Ina hele mooie en handige technieken geleerd, en ben ik eindelijk blij met wat ik op mijn naaimachine produceer. En een van de technieken die voor mij veel voordeel oplevert is het doorlussen!

Ik geef het eerlijk toe: in eerste instantie leek het mij (ook) een overbodige, onnodig tijdrovende, extra handeling.
Maar zodra ik het toepaste en zag hoe het werkt was ik volledig om.

Stel, je wilt een steekzak maken voor je nieuwe jeans-model broek. Dat is niet bepaald een vierkant lapje, dus je wilt dat het patroon goed op de stof overgebracht wordt en liefst ook aan beide kanten gelijk is.
Bij het doorlussen, of doorslaan, breng je het patroon over op de stof door een grote rijgsteek aan te brengen langs de rand van het opgespelde patroonpapier.
Hierbij trek je de draad niet aan, maar laat aan de bovenkant een flinke lus staan.

 Wanneer je de spelden en het papier verwijdert, trek je voorzichtig de twee stoflagen van elkaar waardoor de draad van de lus tussen de twee stoflagen komt. Vervolgens knip je de draden tussen de twee stoflagen door.

Nu heb je twee lapjes stof met daarop het patroon exact in rijgsteek te zien is... (klik op de foto's voor een vergroting...)

Eitje, toch?

En wat nou het mooie is, en het grote voordeel voor mij van deze techniek boven kleermakerskrijt of spelden of iets dergelijks: de rijgdraadjes, en daarmee de naai-lijn van je patroon, blijven zitten tot je ze er uit haalt.
Dus wanneer je het patroon in elkaar rijgt, de stof onder de naaimachine legt, je model nog moet corrigeren etc.: je originele patroon blijft zichtbaar.
En daarmee kun je op de milimeter precies je model in elkaar zetten, door simpelweg de rijgdraadjes te volgen...:-)

Natuurlijk, je kunt vertrouwen op je vaste hand bij het knippen en er van uit gaan dat je altijd exact 1 centimeter langs alle patroonranden aanhoudt, en dat je ook precies 1 centimeter van je kniprand naait. Of dat je spelden precies op de goede plek zitten en niet uit de stof vallen. En dat je daarbij ook altijd helemaal exact in het patroonmodel past zonder dat er nog correcties nodig zijn... maar weet je, in de praktijk maak ik het zelden mee dat het - voor mij althans - zo werkt...???

Dus daarom is voor mij het extra werk van het doorlussen het altijd wel waard hoor.
En daarbij is doorlussen heerlijk verstand-op-nul werk, altijd een fijn zen-momentje...

Miempje maakt een broek

De Ensaid naailes is weer begonnen!
Voor de vakantie was ik begonnen aan een examenstuk: een 'dames- of herenpantalon met zakken, tailleband en voorsluiting'. In mijn geval wordt het een broek voor mijzelf, een skinny fivepocket model van een donkerpaars stretch babyrib stofje.

...Wat een gedoetje zeg, zo een broek maken from scratch!

Je tekent het patroon, eerst op schaal en als het klopt ook op patroonpapier.
Stofleggen, spelden, doorslaan, knippen.
In elkaar rijgen, passen, afspelden.
Correcties rijgen en op het patroonpapier bijwerken.

Weer passen, plek waar de band komt bepalen en spelden, overbrengen op patroonpapier.

Zo ver was ik voor de vakantie gekomen, het was alweer aardig weggezakt hoe het zat en waar ik gebleven was...

Tijdens de afgelopen les heb ik nog de steekzak op patroonpapier getekend, en de band en het jukstuk van het patroon geknipt.
Daarna werden alle rijgdraden weer doorgeknipt zodat ik weer twee voor- en twee achterdelen had.
Waarop wéér de - nu bijgewerkte en bijgeknipte - patroondelen werden gespeld, en eventuele afwijkingen opnieuw werden doorgeslagen...
Klaar om weer in elkaar te rijgen etc.etc.etc.

...Volgens naai juf Ina heb ik straks dan wel een broekpatroon waarmee ik 'blind' perfect zittende broeken voor mijzelf in elkaar kan zetten.
Dat mag ook wel, na al dat werk...
Dan moet ik wel ff alle stukken patroonpapier op steviger karton o.i.d. overnemen.
Wie zei ook weer dat kleren voor jezelf tekenen en naaien makkelijk is????

Miempje maakt een slouch beanie

Ook al was het hier op het blog stil, op wollig gebied heb ik de afgelopen maanden toch niet helemaal stil gezeten. Na de handschoenen (zie hier, hier en hier) heb ik nog een restjes-sjaal gebreid. Ik wilde een sjaal bij mijn nieuwe paarse winterjas, dus zocht ik kleurtjes garen bij elkaar die samen goed bij de jas kleurden.
De keuze viel op een zwart acryl, de paarsige alpaca van die handschoentjes, en een tweedraads zelfgesponnen grijze shetlanderwol. Ik vond een patroon op Ravelry voor een leuke breisteek op dikke naalden, met af en toe een gaatje, en breide vlot 2 meter sjaal.
Na een winter dragen ziet hij er al aardig gebruikt uit...

Daarnaast ben ik begonnen aan wat een meerjaren project lijkt te worden: een deken van granny-squares.
Op het blog van Attic24 staan altijd de meest mooie, kleurige haakdingen, erg aanstekelijk. Hoewel ik meer een breier dan een haker ben wilde ik dit toch ook wel proberen...

Dus, goedkoop acryl garen gekocht (bij de Wibra, daar kun je je geen buil aan vallen) in een paar mooi bij elkaar passende kleurtjes, en begonnen. Heel optimistisch, niet eerst een klein project, maar gelijk gestart met een plaid.
Dat was in december.

Tijdens de kerstvakantie haakte ik lapje na lapje.
Ik had romantische voorstellingen van een familieproject-deken... maar daar moest ik helaas van af stappen. Jongste heeft een heel lapje bijgedragen, Oudste gaf het na twee rondjes haken op... niet haar ding. Ook afgelopen zomervakantie ging de acryl weer mee en op de péage haakte ik vier knotten garen tot lapjes.
 98 lapjes down, 108 to go... Kortom: wordt vervolgd.

Omdat ik niet altijd zin heb in het meerjaren-haak-project heb ik afgelopen vrijdag nog eens een vlot breiwerk opgezet. En maandag was ie af:

een slouch beanie.

Het garen lag er nog, in de vorm van een muts-in-wording voor Oudste die inmiddels echter allang niet meer leuk gevonden werd. Op Ravelry (wederom) vond ik een lollige slouchy muts die ik, na een stekenlap-herberekening, snel breidde op dikke naalden.

Deze muts werd wel gewaardeerd...:-)

Miempje maakt crèpes

Normale pannenkoeken mislukken bij mij altijd. Dus heb ik de afgelopen weken in Frankrijk goed opgelet bij de crèpes bakkers, recept opgezocht, toen boekweitmeel gekocht.

Eerljk gezegd verwachtte ik er eigenlijk niet zo veel van...

Nou moet ik zeggen,  een recept opzoeken, dat is een verhaal apart. Normaal gesproken komen de vele recepten voor een gerecht, op het internet, in de basis wel overeen. Maar blijkbaar geldt voor crèpes: zoveel bakkers, zoveel recepten. Want ze waren allemaal verschillend qua ingrediënten en hoeveelheden. Feitelijk doet iedereen maar wat? Het enige waar iedereen het over eens is,  is dat het beslag heel vloeibaar moet zijn.  

Als dikke chocomel, zeg maar. 

En dat er boekweitmeel in gaat. 

Dus, ik deed ook maar wat. Met boekweitmeel. 

Ik roerde 200 gram tarwemeel en 150 gram boekweitmeel door elkaar. Daar gooide ik een beetje zout, een beetje walnotenolie en drie eieren bij. De eieren van onze kipjes zijn wat kleiner dan de doorsnee supermarkteieren, daarvan zouden twee waarschijnlijk al voldoende zijn. In sommige recepten gebruiken ze helemaal geen eieren, zoals gezegd, iedereen doet wat hij/zij het lekkerst vindt.

Daarna roerde ik een liter water er beetje bij beetje door, al kloppend in het beslag. Mijn streven was de chocomel-dikte, en die leek tegen de tijd dat er een liter doorheen zat wel ok.

Daarna liet ik het beslag een uur rusten in de koelkast.

Net als bij pannenkoeken moet de pan heel heet zijn. Ik pakte een keramische steelpan, deed er wat Alpro Bak & Braad in, en begon... Met dit resultaat:

Tadááá, moet je nou zien! Net echt, smaak en al!

Miempje maakt er een potje van

Oh help,  is mijn laatste post echt in januari geweest? Waar is de tijd gebleven?? Ik weet dat ik de afgelopen maanden vooral druk was met mijn Kobo, met lezen dus...
De schrijf-inspiratie was in elk geval blijkbaar ver te zoeken.
Maar, zoals altijd na de zomervakantie, borrel ik nu weer over van creatieve plannen. Binnenkort dus weer posts, hier!!

Miempje maakt smoothies

Een kind kan de was doen: vullen, vastdraaien, blenden...

...en klaar is de aardbei-banaan-sinaasappel smoothie!!!

Ontzettend lekker!

En wat een supermakkelijk apparaat, die Domo.

Die twee stuks fruit per dag halen we momenteel makkelijk! DH en Jongste zijn ook fan, dus dat wordt extra bekers aanschaffen...:-)

We hebben al diverse combinaties uitgeprobeerd, met ingrediënten waarvan we denken dat ze bij elkaar passen.

Mijn favoriete smoothie is op dit moment sinaasappel-ananas-kokos-granaatappelpitjes. Nom nom!

Miempje maakt rauwkost

In het bio-pakket van deze week zit een mix van diverse soorten bietjes. Tja. Ik houd wel van ingemaakte rode bietjes, maar thuis ben ik daarmee de enige. Voor deze bieten had ik dan ook andere plannen, in de vorm van rauwkost, salades en sapjes.

Gisteravond heb ik een eerste poging gewaagd: de fijnste rasp in de Magimix en daarop 1 (rauw) geel bietje, 1 appeltje en twee worteltjes geraspt.
Van rauwe bietjes wordt gezegd dat ze een 'aardse' smaak hebben. Hmmm, ja inderdaad.... alsof ik het ongewassen uit de moestuin in mijn mond heb gestopt, dacht ik. Kwa smaak dan in elk geval.
Beetje citroensap er overheen gedruppeld, twee eetlepels walnotenolie en een klein handje walnoten eroverheen gedaan en in de koelkast gezet voor de lunch van vandaag.

Ik was dus voorbereid op de 'gronderige' smaak maar werd plezierig verrast: de nacht in de koelkast met het citroensap en de olie hadden mijn creatie omgetoverd tot een heel lekker sappig, licht zoetig, walnotig rauwkost-slaatje.
He-le-maal niet verkeerd en voor herhaling vatbaar. :-)

Miempje maakt een goede start

De winterslaap kickte een paar maanden geleden, alweer vroeg, in voor Miempje…
Als de dagen korter worden en het buiten kil, koud en donker is ben ik niet op mijn best. Mijn energiepeil dropt en ik verkeer in staat van halfslaap… wachtend op de lente. En heb weinig blog-inspiratie.
Gelukkig zijn er tekenen dat het weer de goede kant uit gaat nu: met elk zonnestraaltje ben ik een beetje méér blij! Ik krijg weer zin om dingen op te pakken.
Zo heb ik mijn goede-voornemens-lijstje afgestoft (tja, het is er wel de tijd van het jaar voor)…

Een van de punten op de lijst is om elke dag 2x2 (=2 ons groente, 2 stuks fruit) te scoren. Eigenlijk is het te zot voor woorden dat dit ons - vegetariërs nota bene! - niet lukt. Twee stuks fruit is nog wel te doen, maar 2 ons groente is echt een enorme hoeveelheid. Zeker als de avondmaaltijd de enige is waarbij groente op tafel komt…

Daarnaast eten we veel te veel kaas. Wel lekker, maar niet echt gezond en zéker weten niet diervriendelijk of milieuvriendelijk. Want voor kaas heb je melk nodig, en die groeit niet aan plantjes maar komt nog steeds vooral uit de ‘intensieve veelhouderij’ a.k.a. uit fabrieken vol koeien.
Dus, tijd om verandering te brengen in ons eetpatroon.

...Misschien heb je wel al gehoord van de Meat Free Monday? Onder het motto: 1 dag per week kan een wereld van verschil maken is in 2009 deze campagne van start gegaan. Zelfs dat ene dagje vlees minder per week scheelt zo ontzettend veel voor het milieu en voor dierenwelzijn…
Wij eten al jaren 7 dagen per week vlees- en vis-loos.
Dussss nu had ik bedacht, aan mijn goede voornemen denkend, dat ik dit voor ons gezin kan vertalen naar 1 dag per week 100% plantaardig!

Om dit voor elkaar te boksen heb ik, om te beginnen, een fruitpluspakket abonnement genomen bij (met geweldige timing per 9-1-14 in Amersfoort gestarte) BeterBio.
Helemaal geweldig: ze bezorgen gratis thuis (of zoals in mijn geval op mijn werk)! Daarmee zijn we verzekerd van een wekelijkse, gevarieerde voorraad biologische groente en fruit.

Om deze aanvoer te kunnen bijhouden/verwerken heb ik mijn (toch al mooie) kookboekencollectie aangevuld met het Meat Free Monday Kookboek. Heeeeeeeel mooi boek, dat! Aparte recepten, goede ingrediënten, en seizoensgewijs opgezet. Vooral dat laatste is fijn, zeker als je met zo’n bio-groenteabonnement vol seizoensgroente werkt.

Daarbij heb ik daarnaast mijzelf nog een Domo DO436BL blender cadeau gedaan.Natuurlijk heb ik al mijn stoere Magimix voor het raspen van rauwkostslaatjes, en ook kan deze sappen persen, centrifugeren en blenden. Magimix is een krachtpatser voor grote klussen, kannen vol gezond lekkers klaarmaken kan hij als de beste. Maar voor de dagelijkse smoothie-voor-op-het-werk is deze Domo super: je vult de beker met de ingrediënten voor 1 smoothie, dop er op, blenden; dop vervangen door drinkdop en de smoothie is klaar voor transport (en gebruik).
...Tenminste, dat is wat de jubelende recensies mij beloven. Ik heb hem besteld en ga hem zo gauw hij arriveert testen!! :-)

...Dat MOET toch gaan lukken nu??? Over een poosje zal ik verslag uit brengen...:-)