Miempje maakt een broek (deel 2)

Op mijn stukje van vorige week kreeg ik een reactie (waarvoor nog bedankt, Karien,leuk dat je mijn blog leest! :-)
Het bracht me op het idee een post te wijden aan de naai techniek van het doorslaan oftewel doorlussen.

Voor wie het nog niet weet: ik ben nogal kritisch... om niet te zeggen perfectionistisch. Daardoor is het altijd erg lastig om aan mijn eigen verwachtingen te voldoen, bij naaiwerk!!
Eigenlijk is dat een van de redenen waarom ik in 2010 ben begonnen aan de opleiding Ensaid.
Ik breide, spon en fröbelde en werd daar - meestal - erg blij van. Maar om de een of andere reden kreeg ik dat met naaiwerk niet voor elkaar...Wat ik ook probeerde, het bleef te rommelig naar mijn smaak. Dus zocht en vond ik professionele hulp, in de persoon van naai juf Ina en de Ensaid opleiding :-)

De afgelopen jaren heb ik bij Ina hele mooie en handige technieken geleerd, en ben ik eindelijk blij met wat ik op mijn naaimachine produceer. En een van de technieken die voor mij veel voordeel oplevert is het doorlussen!

Ik geef het eerlijk toe: in eerste instantie leek het mij (ook) een overbodige, onnodig tijdrovende, extra handeling.
Maar zodra ik het toepaste en zag hoe het werkt was ik volledig om.

Stel, je wilt een steekzak maken voor je nieuwe jeans-model broek. Dat is niet bepaald een vierkant lapje, dus je wilt dat het patroon goed op de stof overgebracht wordt en liefst ook aan beide kanten gelijk is.
Bij het doorlussen, of doorslaan, breng je het patroon over op de stof door een grote rijgsteek aan te brengen langs de rand van het opgespelde patroonpapier.
Hierbij trek je de draad niet aan, maar laat aan de bovenkant een flinke lus staan.

 Wanneer je de spelden en het papier verwijdert, trek je voorzichtig de twee stoflagen van elkaar waardoor de draad van de lus tussen de twee stoflagen komt. Vervolgens knip je de draden tussen de twee stoflagen door.

Nu heb je twee lapjes stof met daarop het patroon exact in rijgsteek te zien is... (klik op de foto's voor een vergroting...)

Eitje, toch?

En wat nou het mooie is, en het grote voordeel voor mij van deze techniek boven kleermakerskrijt of spelden of iets dergelijks: de rijgdraadjes, en daarmee de naai-lijn van je patroon, blijven zitten tot je ze er uit haalt.
Dus wanneer je het patroon in elkaar rijgt, de stof onder de naaimachine legt, je model nog moet corrigeren etc.: je originele patroon blijft zichtbaar.
En daarmee kun je op de milimeter precies je model in elkaar zetten, door simpelweg de rijgdraadjes te volgen...:-)

Natuurlijk, je kunt vertrouwen op je vaste hand bij het knippen en er van uit gaan dat je altijd exact 1 centimeter langs alle patroonranden aanhoudt, en dat je ook precies 1 centimeter van je kniprand naait. Of dat je spelden precies op de goede plek zitten en niet uit de stof vallen. En dat je daarbij ook altijd helemaal exact in het patroonmodel past zonder dat er nog correcties nodig zijn... maar weet je, in de praktijk maak ik het zelden mee dat het - voor mij althans - zo werkt...???

Dus daarom is voor mij het extra werk van het doorlussen het altijd wel waard hoor.
En daarbij is doorlussen heerlijk verstand-op-nul werk, altijd een fijn zen-momentje...