Miempje maakt walnotentaart

Nou ja, taart...
het is meer een "gevulde speculaas meets boterkoek maar dan met walnotensmaak".
Maar wel ERG lekker.
Om hem in een klein formaatje te maken neem je 150 gram gepelde walnoten, 120 gram suiker, 100 gram boter, 4 eieren (in dit geval kleine, van de eigen kippen; bij normale maat eieren zijn 3 genoeg), 40 gram meel en een mespuntje zout.

Oven op 170 graden voorverwarmen.
De noten in de keukenmachine tot meel hakken.

De suiker, het meel, het zout en de in stukjes gesneden boter erbij, 2 minuten mixen.

Tijdens het draaien voeg je de eieren één voor één toe.

Het beslag in een beboterde vorm in de voorverwarmde oven in een half uurtje bruin bakken.

Klaar.

Miempje maakt patronen

‘Ensaid. Iets voor jou?’ smste DH mij laatst. Ik had geen idee waar hij het over had, dus googlede ik even en kwam op de site terecht van de ENSAID modevakschool. Modevakschool???

…DH weet dat ik al enige tijd zoekende ben, zoals dat heet. Dat proces ging helemaal vanzelf:

je wordt 40 (veer-tig).

Het doet je niet persé heel veel, hoor, ben je gek.

Hoezo midlifecrisis, dat is nergens voor nodig.

Maar toch, 40…

Waar dacht ik toen ik, pak-‘m-beet, 20 was dat ik op mijn 40^e zou zijn?

Wat wilde ik worden als ik later groot was?

Ik heb een leuke baan, daar niet van: dicht bij huis, goed betaald, niks mis mee.

Maar geen idee of ik dit over 10 jaar nog zou willen doen… en zo niet, zou ik nu toch eens moeten beginnen te bedenken wat ik dan anders zou willen... een studie? Geen tijd voor, bovendien, wàt dan?

Op dat punt aanbeland, en daar al enige maanden in een kringetje ronddraaiend, kreeg ik dus die sms (DH had er een collega over gehoord en dacht gelijk aan mij, vertelde hij me later). 

En vond die website.En langzaam aan begon het te dagen: verdomd, ik bedoel potdorie, dit zou het zomaar eens kunnen zijn!?!?

Ensaid dus. Een modevakschool, opgericht in 1912. Het logo is er nog naar, de bij de opleiding behorende boekjes ook. Het oogt wat gedateerd, ouderwets. Maar op de een of andere manier daardoor wel juist goed. Gedegen. Niet voor de ‘snelle kick’ gaan maar een VAK leren. De techniek van patroontekenen en (goed) naaien beheersen. Tijd steken in het leren van nieuwe dingen, technieken, zaken die niet volgend jaar weer ingehaald zijn (zoals in de automatisering…).

De opleiding is opgebouwd in modulen waar je examens voor kunt afleggen. Je bouwt je kennis en kunde op die manier gefaseerd op en kunt het schoppen tot coupeuse, of uiteindelijk lerares op het vakgebied.

Kortom, een mogelijkheid om serieus creatief iets nuttigs doen op een manier die hobby, misschien, ooit, ontstijgt… wie weet?

De rest van de middag surfte ik op het internet en vond een hoop informatie. En ja, het voelde GOED.

Lang verhaal kort: gisteravond had ik mijn 1^e les voor de eerste module, Modinette, bij Ensaid-lerares Ina van ’t Klooster in Leusden. 

En nu tekent Miempje dus, variaties op de eerste basispatronen uit het Modinette-boek...

Miempje maakt dingen van wol (deel 2)

Wol dus. Spinnen past helemaal binnen het “zelluf doen” principe van self sufficiency: from scratch bewerk je materiaal tot een eindproduct, letterlijk van schaap tot trui.

Ik kreeg mijn 1^e vachtje via een vriend, direct van een schapenboer. Echte Hollandsche Texelaar, redelijk zachte wol die om de een of andere reden niet makkelijk vilt. Iets dat heel fijn is wanneer je er uiteindelijk sokken van breit, die kunnen namelijk gewoon in de wasmachine. Zo is de ene wol de andere niet, elk schaapje heeft zo zijn eigen kenmerken.  Het leukst, zeker voor het schaap-tot-trui-gevoel, vond ik mijn aankoop van Welshe Shetlanderwol…

Een paar jaar geleden hebben we onze meivakantie in Wales doorgebracht waar we een cottage hadden gehuurd op een organic sheep farm.

Enorm voor herhaling vatbaar trouwens, die vakantie!!!

In die week heeft de eigenaresse eigenhandig voor mij schaapjes naar keuze geknipt zodat ik met vier mooie vachtjes naar huis kon. Shetlanderwol is erg fijne wol, zacht met een relatief lange vezel wat het makkelijk te spinnen wol maakt. Doordat deze vachtjes geknipt zijn i.p.v. geschoren zitten er weinig troepjes in. Als schapen niet geschoren/geknipt worden laat in het voorjaar de wol vanzelf los doordat deze afbreekt. Als het schaapje geknipt wordt, kan de herder dit bij het "breekpunt" doen. Een scheerder heeft daar te weinig oog/tijd voor waardoor je nepjes, korte stukjes wol, kunt krijgen (doordat het nieuwe stukje vacht ook mee wordt geschoren). En voor schaapjes zelf is het knipproces natuurlijk een stuk prettiger dan het massale machinale scheren zoals dat bijv. in Australie en NieuwZeeland gebeurt…

Ik heb ze, zoals ik dat met alle wol doe (voorwaarde van DH, voordat het spul het huis in mag) van vieze stukjes ontdaan en voorzichtig uitgewassen. Omdat ik deze wol wilde bewaren voor een speciaal project heb ik er sindsdien niets meer mee gedaan…

Tot ik eergisteren mijn favoriete maandblad kocht: de engelse editie Country living. Het ultieme escapisme, om lekker in bad bij de mooie foto’s weg te dromen. En laat er nou net deze maand een wol special in staan, ompleet met uitvouwbare schapenposter?!?!? De kriebels kregen me te pakken, ik ben gelijk weer in mijn voorraad gedoken en begonnen.

Nu roept een verhaal over spinnen en schapenwol al gauw associaties op van 70’er jaren-bobbelig-ongelijke-dik-dunne breisels, liefst in de vorm van veel te grote vormeloze uitzakkende truien. Maar dat hoeft dus absoluut niet het geval te zijn, no way. Alles valt en staat met de voorbereiding… In die 70’er jaren werd direct vanuit de vuile/vette wol op die (veel te hard trekkende) Louet S10 werd gewerkt, en daarmee was er weinig ruimte voor subtiliteit. Maar als je de vacht wast voor gebruik, en een paar keer door de kaardemolen haalt, dan liggen de schone vezeltjes netjes naast elkaar en kun je er een lont van trekken, dat vervolgens tot een dun gelijkmatig draadje te spinnen is. Dun genoeg om t.z.t. tot een driedraads breigaren te twijnen. 

Ok, op dit moment is het nog wel erg 70’er jaren bruin. Misschien gooi ik het tussen spinnen en breien nog in een rood verfbad, strevend naar een roodbruin/aubergine kleurtje. Ik hoop dat het uiteindelijk genoeg zal zijn voor een patroon dat ik al jaren op mijn verlanglijst heb staan…  

Miempje maakt een gordijn korter

Het gordijn-tegen-de-tocht bij de voordeur moest nog op maat gemaakt.
Dat was snel genoeg gebeurd...

De rest van de zondag was ik zoet met het omtoveren van het stuk stof dat ik van het gordijn had afgehaald tot tochtrol, want dat duurde beduidend langer...

Gisteren nieuwe kolen gehaald, en antitochtstrips, waarmee DH de kieren bij de deuren heeft gedicht. Als het goed is zijn we nu helemaal winter-klaar.

Miempje maakt groentesoep

Het was gisteren alweer vitatas-ophaaldag (ik heb ‘m 1x per twee weken) en in het groentevak van de koelkast vond ik nog restjes groente van de vorige keer… tijd om dat te verwerken in een groentesoep dus!

In De Kleine Vegetariër staat een recept voor gevulde groentesoep. Simpel, maar op de foto ziet het er lekker uit, dus deze zou een variatie op dat thema worden.

Twee uien in dunne ringetjes (hoera voor het nieuwe superscherpe mes van Ikea) zachtjes gefruit in olijfolie, twee liter water erbij, vier groentebouillonblokjes en een Maggi kruidennootje, en dat alles aan de kook gebracht. In de tussentijd drie aardappels en drie tomaatjes in blokjes  gesneden, en in de keukenmachine twee wortels en twee preien in dunne plakjes/ringetjes gesneden en een half groen kooltje geraspt. Dat alles ging ook in de grote pan, nog een klein potje bruine bonen erbij, en alles werd 20 minuten gekookt. Tot slot perste ik er nog zo’n knoflookknolletje boven uit. Ik had nog een restje gekookte rijst, dat ik in de soepkom erbij deed. Lekker!!! 

Miempje maakt dingen van wol (deel 1)

Deze titel behoeft enige uitleg/inleiding… het wordt vast en zeker een lang verhaal, want als ik eenmaal over mijn liefde voor wol begin ben ik niet gauw te stoppen. Kortom, bij deze: deel 1.

Als kind was ik al gek op handwerken, knutselen, álles wilde ik uitproberen. In de bibliotheek heb ik de boeken in de SISO-categoriën 624-626 vaak geleend. Bij mijn vriendinnetje las ik de Ariadnes van haar moeder. En bij mijn tante kon ik uren achter de naaimachine zitten om poppenkleertjes te maken. Van die kleine projectjes groeide ik in mijn studententijd door naar grotere uitdagingen: voor mijn eerste trui heb ik een foto omgewerkt naar telpatroon en op die manier de Blues Brothers in zwart wit groot op het voorpand ingebreid. Mijn lieve DH heeft de trui veel gedragen en gelukkig heeft de Curse Of The Love Sweater, mij destijds nog onbekend, bij ons niet toegeslagen… 

In de jaren die volgden zakte de productiviteit wat: werk, huishouden, koken, en een paar jaar later de kinderen, namen het over… Maar de kriebel om dingen te maken bleef. Een babyjurkje naaien voor de Oudste, cursus antroposofische popjes maken, babypakje breien voor de Jongste, weer wat later seizoentafelpopjes fröbelen. Dat krijg je, met dochters op een antroposofische kinderopvang. En net toen ik dacht dat het leuk zou zijn weer eens een trui te breien ontdekte ik Knitty.com en Ravelry.

Knitty.com is een online breimagazine dat elk kwartaal leuke, trendy/hippe/moderne (yuk!- wat ik bedoel te zeggen: alles behalve oubollige geitenwollensokken-achtige) breipatronen uitgeeft. En voor degenen die Ravelry niet kennen: dat is een online community voor brei- en haakliefhebbers over de hele wereld. Een mega database gevuld met patronen en allerhande gerelateerde informatie. Zoek je een bepaald patroon in een bepaalde steek voor een bepaald garen? Ga er maar vanuit dat je het daar kunt vinden. Vraag je je af hoe die ene trui er uit zou zien in een ander garen? Klik maar door op de voorbeelden die door de duizenden andere Ravelryleden geplaatst zijn. Los van de praktische info is het een briljante plek om inspiratie op te doen. Echt een walhalla voor breiers. Sinds die zomer van 2005, toen ik de truien voor de meiden breide, heb ik mede dankzij die twee sites heel wat truien, vesten, sokken, sjaals etc. gemaakt.  (zie de Ravelry-widget met mijn recente breiprojectjes in de rechterbalk).

Waar ik als kind blij was met alle restjes garen en stof die ik kon vinden, ben ik tegenwoordig een stuk kritischer.  Rondbreinaalden vind ik veel fijner dan rechte, en aangezien goed gereedschap het halve werk is heb ik geïnvesteerd in een set verwisselbare houten rondbreinaalden. Ik heb ze nog via familie in de VS besteld, tegenwoordig zijn ze ook in Nederland verkrijgbaar. Ik kan ze iedereen aanraden, ze zijn echt super! Verder werk ik  niet graag met acryl (en zo komen we stilletjes aan eindelijk bij de titel van dit verhaal…) Breigaren van 100% wol geeft een zoveel mooier resultaat! En nooit meer zweethandjes, stroeve naalden en knetterend garen, zoals vroeger in de handwerkles met dat lelijke goedkope acryl. Mooi breigaren van wol heeft alleen één nadeel: sodeju, wat kan dat duur zijn. Zeker als je dan ook nog voor duurzaam/biologisch/diervriendelijk gaat. En aangezien ik altijd graag op zoek ga naar goedkopere alternatieven ging ik Marktplaats op en kocht een spinnenwiel.

Mijn 1^e spinnenwiel kocht ik in Apeldoorn en had het geluk daarmee iemand te ontmoeten die heel veel verstand heeft van spinnen, wol, en bovendien ook nog eens cursussen geeft. Zij heeft mij de basis van het spinnen geleerd. Mijn 1^e wiel ruilde ik al gauw in tegen een tweedehands Louet S10 (ja, dat typische 70er jaren ding) voor het grovere werk en een hele fijne Louet Victoria S95 (instelbaar, inklapbaar, mooi klein licht en werkt super) om dun garen op te maken.

Nu kon ik helemaal los: verschillende soorten wol uitproberen (want de ene soort is de andere niet hoor… je hebt stug en fijn, veel krul/krimp of weinig, you name it) ging zelf aan de slag met verschillende verfsoorten, verschillende diktes garen en breide er intussen lekker mee verder.

Miempje maakt(e) limonadesiroop

We hebben een vrij grote (stads)tuin, waarin het onkruid het jaarlijks met gemak wint van de planten die we zelf voor ogen hadden. Elk voorjaar begin ik vol goede moed de boel op te ruimen, in te delen en bij te houden maar helaas... twee weken regen en alle werk is naar de knoppen. En elk jaar opnieuw werkt dat zo demotiverend dat we dan de boel de boel laten.

Een paar planten doen het desondanks goed. Zo was de opbrengst van de druif bij het terras dit jaar enorm: twee volle emmers, 10 kilo druiven! Veilig besloot ik deze tot sap om te zetten. Van DH had ik net voor mijn verjaardag een supercadeau gehad, een Magimix 4200XL keukenmachine inclusief sapcentrifuge dus dat ging helemaal goed komen.

Alleen: hoelang zou dat sap buiten de koelkast te bewaren zijn? Pasteuriseren? Siroop maken misschien?
Ik googlede op 'limonadesiroop maken' en kwam deze tegen.
Na een hele avond druiven ontsapt, het sap door een doek (don't ask, wat een zooi) gezeefd, en daarna het vocht al roerend, met suiker, in de 10liter soeppan (en een handig kookwekkertje annex bakthermometertje van Ikea) tot 80/90 graden opgewarmd te hebben, hadden we uiteindelijk een 10 liter siroop.

Na dit succes hebben we het kleine appelboompje ook enthousiast leeggehaald.Ook deze had de periode van verwaarlozing prima overleefd en leverde aardig wat op. Ook de appels ondergingen de Magimix behandeling, wat nog eens 5 liter appelsap opleverde... Daar kan ik helemaal blij van worden.

Miempje maakt een blog

Wat heb ik de afgelopen jaren veel blogs gelezen... internet is een fijn medium om gericht allerhande informatie te vinden. Maar ook gewoon lekker browsen, van hot naar her springen, zomaar leuke nieuwe dingen ontdekken, en dat heb ik toch vooral op blogs. Je zoekt een recept, vindt op een blog iets dat lekker klinkt met daarbij een link naar een informatieve pagina, ziet daar net dat ene leuke dingetje dat je al zolang zocht... en op weer een ander blogje lees je nuttige informatie van een gebruiker, van dat dingetje, met tips-om-op-te-letten-bij-aanschaf.
Fantastisch.

Toch had ik nooit de behoefte zelf een blog te beginnen. Er zitten toch al te weinig uren in een dag.
Maar nu ik op het punt sta iets nieuws te beginnen (maar daarover een andere keer meer) begint het toch te kriebelen... toch wel leuk, om een verslag te gaan aanleggen van de vorderingen. Misschien ook handig om links en foto's bij elkaar te houden?
Dus.
Bij deze.
We zullen zien wat het wordt.

Voor nu vind ik het al een hele klus het ding mooi te krijgen... waar halen al die bloggers toch die mooie opmaak-templates vandaan!?!?